Autor podkreśla pewne sformułowania w tekście graficznie, stosuje rozstrzelenie liter, tym samym wyróżniając dane słowa z tekstu i nadając im znaczący sens. W ten sposób wyróżnił sformułowanie „nienawiści do wszystkich rzeczy wiekuistych”, które odnosi się oczywiście do win poniesionych przez twórców poprzedniej epoki. Użyte tu słowo „nienawiść” hiperbolizuje uczucie niechęci wobec określonych peryfrazą, „wszystkich rzeczy wiekuistych”. Ostatnie sformułowanie odnosi się do tego, co niepoznawalne zmysłowo, duchowe, a nawet sakralne, ponieważ w słowach można dostrzec nawiązanie religijne: wiekuisty związany jest z czymś trwającym wiecznie, nieustannie i zwykle odnosi się do boga.
Ponadto Przesmycki posługuję się ironią, używając sformułowania „patentowani rachmistrze” czy wpisując słowo „postęp” w cudzysłów.
Hiperbola to wyolbrzymienie, powiedzenie czegoś z przesadzą. Peryfraza to omówienie jakiegoś zjawiska, rzeczy lub osoby zamiast nazwania wprost. Ironia to rozbieżność między dosłownym a zamierzonym skutkiem wypowiedzi, jej funkcją jest wykpienie przeciwnika i wzmocnienie argumentów.