Rafała Wojaczka można zaliczyć do kaskaderów literatury, ponieważ pragnął on uzyskać pełnię i wolność (stąd m.in. brały się jego próby samobójcze), odmawiał uczestnictwa w świecie przemocy i ubezwłasnowolnienia, buntował się przeciw zastanemu światu, tradycji (co widać na przykład w wierszu Ojczyzna), dążył do indywidualizmu, zatracał się w poezji.
Kaskaderzy literatury to poeci, których łączył bunt przeciwko tradycji, przyjętym normom społecznym, stereotypom. Tworzyli w powojennej Polsce, ale nie należeli do jednego pokolenia. Oprócz Rafała Wojaczka do tej grupy zalicza się również Marka Hłaskę, Andrzeja Bursę, Halinę Poświatowską, Edwarda Stachurę.