Za obrazoburcze uznać można eksponowanie brzydoty, która nie odsyła do żadnych wartości (np. w średniowieczu pokazywanie brzydoty miało skłonić człowieka do myślenia o śmierci i nawrócenia). A także opisywanie padliny w taki sposób, jak opisuje się kobietę, akt erotyczny, np. „z nogami zadartymi lubieżnej kobiety”, „szkielet przepysznej budowy”. Elementy te mają charakter prowokacyjny, ówcześni odbiorcy mogli odebrać je jako skandaliczne, obrazoburcze elementy utrwaliły obraz twórcy jako poety przeklętego.
Obrazoburczy to taki, który występuje przeciw normom etycznym, moralnym oraz powszechnie przyjętym wartościom. W każdej epoce za obrazoburcze można uznać inne zachowania.