Wiersz podobnie jak muzyka płynie prosto z wnętrza, z duszy poety („Niech z twojej duszy wiersz skrzydlaty / Ulatuje…”, poezja jest lekka, rozpływa się w powietrzu (wiersz (…) / Roztopiony w powietrzu płynnej, / Bez ciężarów, co wstrzymują zdanie.
Poezja i muzyka są związane ze sobą już od starożytności, słowa i dźwięki uzupełniały się nawzajem. Przykładem form, które stworzone były do śpiewania jest hymn lub oda. Nowością wprowadzoną przez Paula Verlaine’a jest to, że sztuki nie miały już uzupełniać się nawzajem, ale melodyjność stała się główną wartością poezji.