W utworze występuje narrator trzecioosobowy, wszechwiedzący. Przykłady monologów bohatera: „Może, jak zdołam trochę zwiększyć naprężenie, poczuje ból i wyskoczy – pomyślał. – Teraz, kiedy jest widno, niechże wyskakuje, bo wtedy napełni sobie powietrzem pęcherze wzdłuż kręgosłupa i nie będzie mógł zejść głęboko, żeby tam zdychać”, „No, dalej – pomyślał i spojrzał w ciemną wodę na skośnie biegnącą linkę. – Pojedz teraz, to ręka ci się wzmocni. To nie jej wina, bo już wiele godzin jesteś z tą rybą. Ale nie możesz przy niej tkwić bez końca. Zjedz teraz bonito”. Zastosowanie takich monologów w utworze urozmaica go. Wiemy, jakie myśli ma bohater, łatwiej jest na, zrozumieć sytuację, jego tok rozumowania.
Określ, jaką narrację zastosowano w utworze „Stary człowiek i morze”. Czy narrator jest wszechwiedzący? Powiedz również, czemu służy wplecenie monologów wewnętrznych bohatera. Dlaczego poznajemy jego myśli? Narracja w utworze dzieli się na pierwszoosobową, gdzie sam bohater opowiada o wydarzeniach, a także trzecioosobową – to obserwator informuje o wszystkim.