Wiersz zaczyna się od onomatopei: „cicho, cicho”, później pojawiają się słowa określające dźwięki jak: szum, szmer. Pojawiają się powtórzenia, np. pierwszego wersu niczym refrenu. Cały utwór składa się z 20 wersów po 14 sylab, występują rymy końcowe parzyste – to wszystko wprowadza rytmiczność.
Melodia mgieł nocnych to wiersz sylabotoniczny. Oznacza to, że w każdym wersie występują stała liczba sylab oraz stały akcent w każdym wersie. W utworze Tetmajera akcenty przypadają na pierwszą, trzecią, szóstą, ósmą, dziesiątą i trzynastą sylabę.