– „ktoś z miotłą w rękach wspomina jeszcze jak było. Ktoś słucha przytakuje nieurwaną głową”
– „jaki taki porządek sam się przecież nie zrobi”; „ktoś słucha przytakuje nieurwaną głową”
– „mosty trzeba z powrotem i dworce na nowo”; „sprężynach kanap”
– „szmaty”; „gapić się”; „szlam”
– „W strzępach będą rękawy od zakasywania”
W wierszu pojawiają się zarówno elementy języka potocznego, jak i związki frazeologiczne rozbijane w stylu charakterystycznym dla Szymborskiej.