Narrator koncentruje się na poziomie nieistotnych szczegółów, żeby możliwie najbardziej ukazać realizm opowiadania. Rezygnuje ze szczegółów dotyczących specyfiki postaci, ale jednocześnie dostarcza nam szczegółów dotyczących sytuacji rodziny oraz ich zachowań w sytuacji zagrożenia życia.
Każdy z tych pozornie nieistotnych szczegółów daje nam informację o nieludzkich warunkach życia bohaterów i o tym, czego to życie od nich wymaga.