Pieśni i treny Jana Kochanowskiego wykazują wiele cech charakterystycznych dla poezji renesansowej, co pozwala uznać je za utwory o renesansowym charakterze. Oto kilka uzasadnień:
Humanizm:
Kochanowski, będąc wykształconym humanistą, propagował wartości związane z tym nurtem filozoficznym. Jego pieśni często eksponują piękno i godność człowieka, zachęcając do czerpania radości z życia, rozwijania cnoty, a także doskonalenia intelektualnego. Treny, mimo że opisują smutek i cierpienie po stracie ukochanej córki, również pozostają zakorzenione w humanistycznej perspektywie, podkreślając wartość ludzkiego losu i emocji.
Inspiracja klasyczną literaturą:
Kochanowski zafascynowany był antycznym dziedzictwem, zwłaszcza twórczością Horacego i Owidiusza. Jego pieśni i treny często nawiązują do mitologii i motywów antycznych, co wpisuje się w charakterystyczny dla renesansu revival klasycyzmu.
Estetyka formy i języka:
Pieśni i treny Kochanowskiego charakteryzują się wyszukaną formą poetycką i starannym doborem języka. Autor dbał o harmonię wersów, rytm, a także zróżnicowaną stylistykę, co było typowe dla renesansowej poezji, dążącej do doskonałości artystycznej.
Tożsamość osobista autora:
Treny Kochanowskiego, opisujące jego osobiste odczucia po stracie córki, ukazują egzystencjalne refleksje i wewnętrzne doświadczenia autora. Ta subiektywność i związana z nią introspekcja to typowe cechy poezji renesansowej, w której poeci często odnosili się do swojego wnętrza i emocji.