W domu:
Osoba niewidoma może odczuwać mieszankę uczuć, takich jak niepewność, zależność od innych, ale również poczucie bezpieczeństwa, jeśli dobrze poznała układ pomieszczeń i może liczyć na wsparcie swojej rodziny lub opiekunów. Ważne jest, aby przestrzeń była odpowiednio dostosowana do jej potrzeb i była zorganizowana w sposób ułatwiający poruszanie się.
Na ulicy:
Poruszanie się po ulicy może być dla osoby niewidomej wyzwaniem i stresującym doświadczeniem. Może odczuwać obawy związane z bezpieczeństwem, takie jak obawa przed potknięciem się, zderzeniem z przechodniami czy nadjeżdżającymi pojazdami. Brak wzroku ogranicza jej zdolność do szybkiego dostosowania się do zmieniających się sytuacji na ulicy, takich jak sygnalizacja świetlna czy nagłe przeszkody.
Wniosek:
Osoba niewidoma może również wykorzystać inne zmysły w celu kompensacji braku wzroku. Nauczy się polegać na słuchu, węchu, dotyku i innych zmysłach, aby lepiej orientować się w otoczeniu. Uczy się również korzystać z technologii i pomocy technicznych, takich jak biała laska czy asystujące aplikacje na smartfony, które pomagają jej w nawigacji i komunikacji.
Pamiętajcie, że takie symulacje mogą pomóc w zrozumieniu wyzwań, przed jakimi stają osoby niewidome i ich opiekunowie, ale nie odzwierciedlają one w pełni codziennego życia osób z niepełnosprawnościami. To jednak wartościowe ćwiczenie empatii i świadomości potrzeb innych.