Osoba niewidoma poznaje świat głównie za pomocą pozostałych zmysłów: słuchu, węchu, smaku i dotyku.
Słuch jest jednym z głównych zmysłów, którym korzysta osoba niewidoma. Dźwięki otoczenia, takie jak ruch pojazdów, ludzkie głosy, hałas uliczny, stanowią ważne wskazówki dla osoby niewidomej w identyfikacji swojego położenia i otoczenia.
Węch może pomóc osobie niewidomej w identyfikacji różnych zapachów w otoczeniu, co może być pomocne w określaniu lokalizacji, rozpoznawaniu jedzenia, roślin czy innych elementów wokół niej.
Osoba niewidoma wykorzystuje zmysł dotyku, aby badać przedmioty i przestrzeń. Za pomocą dotyku może identyfikować kształty, tekstury, a także odczytywać pismo Braille'a.
Biała laska to ważne narzędzie ułatwiające poruszanie się po ulicach i innych miejscach publicznych. Osoba niewidoma wykorzystuje laskę do wykrywania przeszkód przed sobą i identyfikacji zmian w topografii terenu.
Trudności, na jakie osoby niewidome są narażone:
– Największą trudnością dla osoby niewidomej jest brak wizualnej informacji o otaczającym świecie. Brak wzroku ogranicza ich zdolność do bezpośredniego zaobserwowania otoczenia, co może wpływać na ich poczucie bezpieczeństwa i samodzielności.
– Poruszanie się po nieznanym terenie lub w nowych miejscach może być wyzwaniem. Wymaga to zdolności słuchania i interpretacji dźwięków oraz zdolności rozpoznawania przedmiotów i przeszkód za pomocą laski dla osób niewidomych.
– Osoba niewidoma nie może czytać informacji na tablicach, ekranach komputerów czy ulotkach, które są dostępne dla osób widzących.
– W niektórych sytuacjach osoba niewidoma może być zależna od innych ludzi, szczególnie gdy potrzebuje wsparcia w poruszaniu się po nieznanych terenach.
– Osoba niewidoma może doświadczać wyzwań związanych z integracją społeczną i akceptacją ze strony społeczeństwa. Niewystarczające zrozumienie potrzeb osób niewidomych może prowadzić do wykluczenia i ograniczenia uczestnictwa w różnych aktywnościach.
Każda osoba niewidoma ma swoje własne doświadczenia i podejście do codziennych wyzwań. Niektórzy stają się niezwykle samodzielni i doskonale radzą sobie z życiem bez wzroku, podczas gdy inni mogą odczuwać większą potrzebę wsparcia i pomocy w różnych sytuacjach. Ważne jest zrozumienie i szanowanie indywidualnych potrzeb i preferencji osób niewidomych, aby móc odpowiednio wspierać ich w codziennym życiu.