Przykładowe rozwiązanie
Przyczyną konfliktu granicznego między Polską a Białorusią była potencjalna wspólna inicjatywa Aleksandra Łukaszenki i Władimira Putina, mająca na celu destabilizację Polski przez reżim białoruski. Miało to miejsce poprzez sprowadzanie do rejonów przygranicznych Białorusi imigrantów z Bliskiego Wschodu, którzy byli przekonani o możliwości bezproblemowego przedostania się na teren Unii Europejskiej. Białoruskie władze zmuszały tych imigrantów do prób nielegalnego przekraczania polskiej granicy, włącznie z forsowaniem umocnień granicznych oraz atakowaniem polskich strażników granicznych, żołnierzy i policjantów. Ponadto owe władze utrudniały im powrót, co skutkowało kryzysem humanitarnym w strefie przygranicznej. W miarę jak reżim białoruski zauważył ograniczone efekty swoich działań, zdecydował się wycofać imigrantów z obszaru przygranicznego i organizować ich powrót na Bliski Wschód.
Eskalacja napięcia na granicy polsko-białoruskiej mogła przyjąć różne formy i prowadzić do różnych skutków. Istniało ryzyko, że konflikt może wymknąć się spod kontroli i przerodzić się w pełnowymiarową konfrontację militarną, co być może było w interesie Rosji. Inny możliwy scenariusz zakładał maksymalne uszczelnienie polskiej granicy i konsekwentne uniemożliwianie imigrantom powrotu przez reżim białoruski, co mogło doprowadzić do tragicznego kryzysu humanitarnego i śmierci wielu niewinnych osób z Bliskiego Wschodu.
Rozwiązywanie sporów granicznych może być skomplikowane i czasochłonne. Państwa często próbują rozwiązać te konflikty drogą negocjacji, mediacji międzynarodowej lub arbitrażu. W niektórych przypadkach spory graniczne mogą jednak prowadzić do konfliktów zbrojnych lub poważnych napięć międzynarodowych, dlatego rozwiązanie tych kwestii jest ważnym aspektem stosunków międzynarodowych.