I wojna w Czeczenii – konflikt zbrojny pomiędzy separatystami czeczeńskimi usiłującymi utworzyć niepodległe państwo czeczeńskie i rosyjskimi wojskami federalnymi, datowany na okres od 11 grudnia 1994 roku do 31 sierpnia 1996 roku. Konflikt objął swym zasięgiem głównie Czeczenię, w niewielkim stopniu: kraj stawropolski, Osetię Północną, Inguszetię i Dagestan. Wojnę zakończył rozejm w Chasawjurcie, na mocy którego Republika Czeczenii pozostawała formalnie częścią Federacji Rosyjskiej, w praktyce zaś funkcjonowała jako niezależne terytorium. Wojska rosyjskie mogły na mocy rozejmu nadal stacjonować w republice, jednak dowództwo rosyjskie postanowiło je po zawarciu rozejmu w pełni wycofać. Kwestia politycznego statusu Republiki Czeczenii została odłożona na 5 lat.
II wojna czeczeńska – konflikt zbrojny prowadzony od 11 października 1999 do 15 kwietnia 2009 roku między Federacją Rosyjską a separatystami czeczeńskimi. Wojna składała się z dwóch faz: pierwszej trwającej od października 1999 do kwietnia 2000, mającej charakter wojny regularnej, oraz drugiej trwającej od kwietnia 2000 do kwietnia 2009 r., noszącej znamiona walki partyzanckiej.
Choć Czeczenia odbudowała się częściowo z dawnych zniszczeń, jest to wciąż kraj, gdzie rządzi terror. Obecny premier Czeczenii – Ramzan Kadyrow – wspiera politykę Rosji, w tym rosyjskie wojska walczące na froncie ukraińskim.
W czasie rozpadu ZSRR grupa przywódców czeczeńskich ogłosiła niepodległość republiki, która trwała od 1991 do 1994 r.