Państwa BRICS nie tworzą sojuszu politycznego ani stowarzyszenia wolnego handlu. Upadek Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich (ZSRS) spowodował powstanie nowych państw na mapie świata. W miejsce dotychczasowego imperium powstała Federacja Rosyjska oraz liczne państwa narodowe, które wykształciły się z dotychczasowych republik sowieckich. Z tym faktem nie mogła się pogodzić Federacja Rosyjska, która straciła strefy wpływów oraz swoją pozycję międzynarodową. Dlatego już 8 grudnia 1991 roku na mocy układu białowieskiego trzy państwa postsowieckie podjęły decyzję o utworzeniu Wspólnoty Niepodległych Państw (WNP).
Twórcami WNP były Rosja, Ukraina i Białoruś, których najwyższe władze zawarły porozumienie o współpracy. Siedzibą organizacji został Mińsk. Celem organizacji było skupienie wszystkich dotychczasowych republik sowieckich. Dlatego 21 grudnia 1991 roku do organizacji przystąpiły kolejne byłe republiki ZSRS: Armenia, Azerbejdżan, Kazachstan, Kirgistan, Mołdawia, Uzbekistan i Tadżykistan oraz Turkmenistan jako państwo stowarzyszone.
W 1993 roku doszła jeszcze Gruzja (WNP liczyła więc 12 członków), jednak w 2008 roku kraj ten wystąpił ze wspólnoty. W 2018 roku Wspólnotę Niepodległych Państw opuściła Ukraina.
WNP w 1994 roku podjęła próbę utworzenia Związku Euroazjatyckiego, co spotkało się ze sprzeciwem państw członkowskich. Jedynie Białoruś i Rosja były zainteresowane bliższą współpracą, co doprowadziło do powstania w 2000 roku organizacji subregionalnej Związek Białorusi i Rosji (ZBiR).
Unia Afrykańska zastąpiła istniejącą do 2002 roku Organizację Jedności Afrykańskiej. Podobnie jak jej poprzedniczka, dąży do zapewnienia bezpieczeństwa i jedności wewnętrznej w Afryce oraz rozwoju gospodarczego i politycznego kontynentu. Unia Afrykańska została powołana na wzór Unii Europejskiej, skupia w swoich szeregach 55 państw afrykańskich. Celem UA, obok kwestii gospodarczych, jest ochrona niepodległości państw członkowskich, ochrona praw człowieka i zdrowia, zwalczanie AIDS i korupcji.
Przynależność do oficjalnych organizacji regionalnych oraz subregionalnych (jak np. ONZ czy NATO) zwiększa jeszcze bardziej pozycję państw BRICS. Z drugiej strony, część z tychże organizacji osłabia pozycję państw członkowskich, tak jak np. Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo‑Wschodniej (ASEAN) stara się przeciwstawiać się rozszerzaniu wpływów komunistycznych Chin.
Grupa BRICS zajmuje łącznie 26% powierzchni Ziemi, a jej mieszkańcy stanowią 42% ludności.