Zestaw ze sobą potencjał Unii Europejskiej z wybranym krajem BRICS. Zwróć uwagę na różne kryteria porównawcze.

Przykładowe rozwiązanie:

Unia Europejska to jednolity rynek współtworzony przez 27 krajów. W 2021 r. wartość wszystkich towarów i usług wyprodukowanych w UE (produkt krajowy brutto – PKB) wynosiła 14,5 bln euro. Związek 27 demokratycznych państw europejskich ma charakter gospodarczy i polityczny, nie jest to sojusz o charakterze militarnym. W przypadku państw UE mowa o:

· 1,93 miliona żołnierzy;

· 1040 samolotach bojowych;

· 303 samolotach transportowych;

· ponad 3000 śmigłowców;

· 6600 czołgach;

· 49000 bojowych wozach piechoty;

· 6800 zestawach ciężkiej artylerii;

· 1200 wyrzutniach rakietowych;

· 750 okrętach (w tym 5 lotniskowcach);

· 16 atomowych okrętach podwodnych;

Po wystąpieniu z Unii Europejskiej Wielkiej Brytanii to Francja pozostała tym państwem, które posiada broń jądrową.

Chińska gospodarka od wielu już lat należy do najpotężniejszych na świecie. Decyduje o tym liczba wytwarzanych w tym kraju dóbr (we wszystkich możliwych branżach), a także liczba osób zatrudnionych w poszczególnych gałęziach gospodarki. Najbardziej znany pod względem wpływu na światowe rynki jest przemysł chiński. Chińskie PKB wynosi 17,73 tryliarda USD.

Według rankingu Global Firepower (2021) chińskie siły zbrojne stanowią trzecią (po Stanach Zjednoczonych i Rosji) siłę militarną na świecie, z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 178,2 mld dolarów (USD). ChAL-W jest największymi liczebnie siłami zbrojnymi na świecie, pod bronią ma 2,25 mln żołnierzy (ok. 0,18% populacji ChRL), a łącznie z formacjami paramilitarnymi – 3,25 mln. W razie zagrożenia jest w stanie zmobilizować ponad 7 mln ludzi. Ponadto dysponuje 216 mln rezerwistów. Liczba ludzi zdatnych do służby wojskowej w Chinach w wieku 18-49 lat wynosi ok. 343 mln.

Chiny traktują zaangażowanie w organizacjach międzynarodowych pragmatycznie – jako wsparcie rozwoju gospodarczego i polityki zagranicznej, ale także jako narzędzie zmieniania porządku światowego. Zwiększają wkład finansowy i aktywność m.in. w ONZ, próbują ożywić mniej znane instytucje oraz inicjować nowe. Skutecznie promują swoich kandydatów na stanowiska kierownicze.

Uczestnictwo w organizacjach międzynarodowych zajmuje ważne miejsce w polityce ChRL od 1971 r., kiedy stała się członkiem ONZ, zastępując Republikę Chin. Od tego czasu państwo to dołączyło m.in. do Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), Banku Światowego (BŚ) i Światowej Organizacji Handlu (WTO). Od przejęcia władzy przez przewodniczącego Xi Jinpinga w 2013 r. aktywność Chin w organizacjach międzynarodowych rośnie.