Przykładowe rozwiązanie:
Via Carpatia to budowana etapami europejska międzynarodowa trasa relacji „północ-południe”, łącząca Kłajpedę na Litwie z Salonikami w Grecji.
Droga przebiegać ma przez Litwę, Polskę, Słowację, Węgry, Rumunię, Bułgarię i Grecję, stanowiąc szlak transportowy prowadzący wzdłuż granicy wschodniej UE, z Europy Środkowej do Azji, krzyżujący się z korytarzami prowadzącymi z Europy Zachodniej do Rosji i łączący się przez porty Morza Czarnego ze szlakiem TRACECA (Europa – Kaukaz – Azja). Trasa na całej długości ma mieć parametry autostrady bądź drogi ekspresowej.
Koniec prac nad polskim odcinkiem trasy przypadać ma na trzeci kwartał 2025 roku – prace obecnie prężnie trwają, m.in. na Podkarpaciu.
Według zapewnień strony rumuńskiej ‒ całość odcinka szlaku Via Carpatia w tym kraju zostanie wybudowana do roku 2030 r. Tak samo w Bułgarii.
Uważam, iż jest to bardzo pożądana inicjatywa, która może – w sposób pozytywny – odbić się na efektywności transportu międzynarodowego i nie tylko.
Europejska międzynarodowa trasa Via Carpatia budowana jest etapowo i w wielu krajach, trudno więc powiedzieć, kiedy zostanie ukończona. W przypadku Polski odcinek S19 Rzeszów – Barwinek zaplanowany jest do roku 2050. Do 2023 roku mają zostać zrealizowane odcinki S61 Budzisko (granica z Litwą) – obwodnica Augustowa oraz S19 Lublin – Rzeszów.