To zespół chorobowy związanych z przebywaniem na dużej wysokości, co wiąże się ze zmniejszeniem ilości tlenu dostępnego w powietrzu, a narażone są na nie wszystkie osoby, bez względu na wiek, płeć, czy doświadczenie. Objawy to bóle głowy, osłabienie, zmęczenie, nudności, wymioty, zawroty głowy. Alpinistą przed wyprawą potrzebny jest specjalny trening. Organizm musi przepompować dużo więcej krwi, aby utrzymać tlen na odpowiednim poziomie. Dlatego potrzebny jest intensywny trening kondycyjny jak np. długie dystanse biegowe. Używają też sprzętu nazywanego hipoksykatorem, który pozwala im trenować na niskich wysokościach, w warunkach niedotlenienia co przyzwyczaja ich do panujących w górach warunków,
Jest to zespół objawów, których przyczyną jest przebywanie na dużej wysokości, gdzie atmosfera jest rozrzedzona, ciśnienie atmosferyczne niskie, co związane jest z niską zawartością tlenu w powietrzu. Dlatego właśnie dochodzi do niedoboru tlenu we krwi i dochodzi do hipoksji. Odpowiednia profilaktyka opiera się więc na aklimatyzacji, którą zapewnia stopniowe, rozłożone w czasie zwiększanie wysokości, spożywanie płynów izotonicznych i unikanie spożywania dużej ilości węglowodanów. Przed wyruszeniem góry należy spędzić przynajmniej jedną noc na wysokości 2500 m n.p.m. Istotne jest też właściwe zaplanowanie noclegów.