1. Wodór.
2. Tlenek azotu (IV).
3. Brak wydzielania gazu.
4. Break wydzielania gazu. Zachodzi pasywacja glinu.
1. Glin leży w szeregu napięciowym wyżej od wodoru, będzie więc metalem aktywnym wypierającym wodór z kwasów nieutleniających.
2. Reakcja miedzi ze stężonym kwasem utleniającym prowadzi do otrzymania soli miedzi oraz tlenku atomu centralnego tego kwasu. W przypadku stężonego HNO3 będzie to NO2.
3. Srebro jest metalem szlachetnym, nie będzie więc reagować z kwasami.
4. Kwas azotowy(V) jest kwasem silnie utleniającym nawet w rozcieńczonej formie, a glin jako metal ulega pasywacji w środowisku utleniającym (tworzy cienką warstwę Al2O3 na powierzchni, uniemożliwiając dalszy przebieg reakcji).