Malowidła i rzeźby religijne, dzięki którym wierni mogli poznawać treść Pisma Świętego, nazywano po łacinie biblia pauperum, co oznacza B. Biblia dla ubogich.
Biblia pauperum powstała ze względu na prosty fakt, że w średniowieczu czytać i pisać potrafili tylko nieliczni, najczęściej duchowni. Równocześnie wciąż bardzo rozwinięta była tradycja oralna (mówiona) i obrazkowa. Dlatego dla większości wierzących obrazki i słuchanie kazań było najbardziej zrozumiałą formą kontaktu z Pismem Świętym.