Kiedy mówimy, że ktoś ma benedyktyńską cierpliwość, to chcemy powiedzieć, że ktoś ma bardzo duże pokłady cierpliwości i jest bardzo wytrwały: potrafi długo się czymś zajmować i skupiać się nad czymś.
Etymologia (pochodzenie) tego wyrażenia jest związana z jedną z głównych prac, jaką mieli do wykonania benedyktyni: przepisywali oni księgi. Zadanie to wymagało dużego skupienia i precyzji, a także cierpliwości – nieraz mnisi ręcznie przepisywali księgi mające nawet kilkaset stron!