Do grona mocarstw dołączyły Niemcy,
Zawarcie sojuszu trzech cesarzy – Niemiec, Austro-Węgier i Rosji,
Osamotnienie Francji na arenie polityki międzynarodowej,
Polityka Rosji jako protektorki krajów słowiańskich – zainteresowanie obszarami Bałkanów i Morza Czarnego – konflikt z Austro-Węgrami, które Bałkany uważały za swoją strefę wpływów,
Zbliżenie dworów austriackiego i niemieckiego – podpisanie wraz z Włochami trójprzymierza, charakter antyfrancuski, skierowany przeciw Rosji,
Wielka Brytania zajęła się sprawami w swoich koloniach, odsunęła się od polityki Europy, choć bacznie obserwowała wzrost potęgi Niemiec oraz zainteresowanie Rosji Bałkanami,
Wojna rosyjsko-turecka rozpoczęta przez antytureckie powstanie w Bośni i Hercegowinie, do którego dołączyły Bułgaria, Rumunia i Serbia, których siły zostały rozbite przez Turków,
Interwencja Rosji po stronie państw bałkańskich, podejście armii carskiej pod Konstantynopol, kapitulacja sułtana – rozejm w San Stefano.
Turcja od początku XIX w. traciła swoją pozycję mocarstwa. Podczas wojny krymskiej otrzymała wsparcie ze strony Wielkiej Brytanii i Francji, które wyraziły zaniepokojenie ewentualnym wzrostem potęgi Rosji w basenie Morza Czarnego, jednak już podczas konfliktu z 1877 r. musiała radzić sobie sama. Klęska spowodowała znaczne ograniczenie terytorium Turcji po europejskiej stronie – został jedynie niewielki przyczółek wokół Konstantynopola.