Na przełomie XIX i XX w. wyróżniamy następujące style w sztuce:
Impresjonizm, będący odpowiedzią na dominujący w połowie XIX w., realizm, zakładający użycie czystej farby oraz pragnienie uchwycenia wrażenia, ulotnej chwili, głównie w przypadku pejzaży, (Monet)
Postimpresjonizm, który zrywał z wiernym odwzorowywaniem natury oraz nie przykładał wagi do gry świateł, ale nadal operował czystymi barwami i wprowadzał nowoczesną perspektywę. (Cezanne)
Symbolizm zakładał powstawanie dzieł, których nie dało się jednoznacznie zinterpretować. W tym kierunku, na działalność twórcy miał wpływ fatalistyczny nastrój związany ze zbliżającym się końcem tysiąclecia – fin de siècle, co przełożyło się na tematykę, np. rozważano o sensie istnienia człowieka. (Gaugin)
Secesja, obfitująca w motywy roślinne, dekoracyjne. Jej cechą charakterystyczną było użycie falistych, giętkich linii. (Klimt)
