Stany Zjednoczone skupione były na kolonizowaniu kolejnych terytoriów – Alaska, Hawaje, rejon Oceanii (Samoa), głównie skupiając się na dominującej pozycji na Pacyfiku. Celem ich było także umocnienie wpływów w Chinach. W 1898 r. Amerykanie zwyciężyli w wojnie z Hiszpanią, zagarniając nowe nabytki terytorialne – Filipiny, Guam, Portoryko. W 1853 r. siłą zmusili Japonię do otwarcia się na handel ze światem, podpisano korzystne dla Amerykanów układy. Zajęli się także budową kanału między Atlantykiem a Pacyfikiem, zwanego Przesmykiem Panamskim.
Japonia po otwarciu handlowym zrzuciła dyktaturę szogunów, a w 1867 r. władzę objął młody cesarz Mutsuhito. Wprowadził reformy społeczno-ekonomiczne: nowoczesna administracja, likwidacja feudalizmu, reforma rolna, powszechna służba wojskowa, obowiązkowa edukacja, rozwój przemysłu. Prowadzono ekspansję w kierunku Chin, Korei i Mandżurii, w celu uzupełniania potrzebnych surowców, co zaniepokoiło Rosję i prowadziło do konfliktu.
W wyniku konfliktów chińsko-japońskich, Chiny musiały pogodzić się z utratą zwierzchności nad Koreą, utraciła też na rzecz Japonii Tajwan, Wyspy Rybackie oraz część Mandżurii Południowej. Ponadto Państwo Środka stało się miejscem intensywnej eksploatacji, czego efektem było podpisywanie traktatów nierównoprawnych, dzięki którym mocarstwa realizowały kosztem Chin własne interesy.
