Egipt określano „darem Nilu” ze względu na szczególne znaczenie tej rzeki dla istnienia państwa. W większości tereny kraju były obszarami pustynnymi, jednak dzięki corocznym wylewom Nilu możliwa była uprawa roślin w jego pobliżu. Za ich sprawą cywilizacja Egiptu była w stanie przetrwać w trudnych warunkach.
Coroczne wylewy Nilu zapewniały odpowiednie nawodnienie oraz użyźnienie terenu – dzięki nim pola pokrywał żyzny muł rzeczny. Najlepsze warunki do prowadzenia upraw występowały w delcie rzeki.