W 1385 r. Polska była dobrze rozwiniętą gospodarczo monarchią stanową, w której kwitł handel i rzemiosło. Stany społeczne były już na tym etapie zróżnicowane i posiadały określone przywileje.
Na Litwie natomiast nie było wówczas monarchii stanowej a patrymonialna. Również rozwój gospodarczy Wielkiego Księstwa był dużo słabszy aniżeli miało to miejsce w Polsce. Ludność natomiast nie była sztywnie podzielona na stany i jedynie bojarzy mieli jakikolwiek wpływ na rządy.
Pogańska Litwa była krajem zacofanym społecznie, politycznie i gospodarczo. Z tego też powodu Polska, mimo że terytorialnie była państwem mniejszym, pozostawała silniejszym partnerem w unii.