Państwo Zakonu krzyżackiego zostało założone na ziemi chełmińskiej w latach 20-tych XIII w. W wyniku stopniowego podboju terenów zamieszkiwanych przez pogańskich Prusów, do końca XIII w. państwo zakonne objęło swym zasięgiem całe Prusy i Inflanty (w których to działał zakon kawalerów mieczowych, który po pewnym czasie przyłączył się do krzyżaków). W kolejnych wiekach podbili Pomorze Gdańskie oraz czasowo kontrolowali Nową Marchię, Gotlandię i Żmudź. Apogeum potęgi państwa zakonnego przypada na przełom XIV i XV w.
Zakon krzyżacki chciał uniezależnić się od władzy papieża i cesarza, wobec czego stworzył nad Bałtykiem własne, niepodległe państwo.