Mieszkańcy Mezopotamii wierzyli, że po śmierci ich duch będzie żył w świecie zmarłych. Podobne założenia posiadała wiara Egipcjan, jednak w ich wierzeniach mogli tego dostąpić tylko ludzie bezgrzeszni i to tylko wtedy, gdy ich ciało zostało zmumifikowane.
Egipskich faraonów chowano do grobów wraz z licznymi bogactwami, narzędziami, rydwanami i bronią. Egipcjanie wierzyli bowiem, że zmarły władca będzie mógł korzystać z tych rzeczy w życiu pozagrobowym.