Czynnikiem, który przyczynił się do rozprzestrzeniania idei humanizmu i sztuki renesansowej, było podróżowanie. Artyści, uczeni i dyplomaci podróżowali między różnymi regionami i państwami, niosąc ze sobą nowe idee, inspiracje i techniki artystyczne. Włoscy artyści i intelektualiści często pełnili rolę ambasadorów kultury renesansu, niosąc nowinki do oddalonych państw. Wykorzystywali to lokalni arystokraci i burżuazja, którzy pragnęli podkreślić swój prestiż i wpływy poprzez nawiązanie do nowych trendów. Dzięki instytucji mecenatu rozpoczęto wspieranie artystów i uczonych, zamawiając dzieła sztuki i finansując projekty kulturalne. Dzięki temu, twórcy mieli możliwość działania w mniejszych ośrodkach i wpływania na rozwój kultury lokalnej. Ważnym źródłem szerzenia idei humanizmu były również druki, a zwłaszcza ilustracje, które trafiały na peryferia, umożliwiając dostęp do nowej wiedzy, myśli i odkryć.
Nie można zapominać o wpływie kościołów i klasztorów, zwłaszcza tych o większym znaczeniu, związanych z wpływowymi i postępowymi zakonami. Działalność duchownych, którzy mieli kontakt z zachodnimi ośrodkami cywilizacyjnymi, przyczyniała się do upowszechniania humanizmu wśród nauczanych przez nich wiernych. Ponadto dzięki rozwojowi handlu i kontaktom z włoskimi, niderlandzkimi czy niemieckimi kupcami i intelektualistami, dochodziło do upowszechnienia trendów artystycznych i kulturalnych w Rzeczypospolitej.
Kraków w tym okresie był również ważnym ośrodkiem naukowym, a jego uczelnie, takie jak Akademia Krakowska (późniejszy Uniwersytet Jagielloński), przyciągały studentów z różnych części Europy. To właśnie na uczelniach takich jak Akademia Krakowska zdobywano wiedzę z zakresu humanizmu i propagowano idee renesansowe.