Na podstawie podanego tekstu można stwierdzić, że autor postrzegał Rzeczpospolitą jako kraj bogaty, choć nie bez pewnych ograniczeń. Autor wymienia wiele różnych towarów, które Rzeczpospolita dostarcza innym krajom, takie jak zboże, len, konopie, skóry, miód, wosk, smoła, bursztyn, drewno do budowy okrętów, wełna, bydło, konie, owce i piwo. Obecność tak szerokiej gamy towarów w eksporcie sugeruje, że Rzeczpospolita posiadaróżnorodne zasoby i jest zdolna zaspokajać popyt na wiele produktów.
Ruggieri wskazuje na sprowadzanie z innych krajów sukien, płótna, dywanów, drogocennych kamieni i klejnotów. To wskazuje z kolei na możliwość importu towarów luksusowych, co sugeruje wysoki poziom zamożności kraju i jego mieszkańców. Wspomina on o handlowej roli Gdańska, w którym kupuje się francuskie i hiszpańskie wina, korzenie i przyprawy. Mówi on również o znaczącej pozycji Polski jako ośrodka wymiany handlowej, co przynosi jej duże zyski, zwłaszcza z eksportu zboża.
Autor przedstawionego tekstu ukazuje Rzeczpospolitą jako kraj bogaty, który dostarcza różnorodne produkty innym państwom, importuje luksusowe towary i czerpie dochody z eksportu zboża. Jednakże, należy pamiętać, że tekst nie dostarcza pełnego obrazu gospodarki Rzeczypospolitej, a opisane elementy stanowią jedynie część rzeczywistości ekonomicznej kraju.