Terminu „dysydenci” stosowano do nazwania grup wyznaniowych, w których skład wchodzili innowiercy, przede wszystkim protestanci. W Rzeczypospolitej istniała znaczna różnorodność religijna, co mogło prowadzić do konfliktów na tle wyznaniowym, dlatego w celu zachowania pokoju i zapobieżenia niebezpiecznym sporom religijnym, zobowiązano się do nieczynienia żadnych rozłamów i nieakceptowania potencjalnych separacji ziem od Rzeczypospolitej. Zobligowano się także do zachowania pokoju i porządku między przedstawicielami różnych religii i nie przelewać krwi z powodu tych różnic. Zabroniono karać się wzajemnie konfiskatą majątku, utratą czci, więzieniem czy wygnaniem. Ponadto zapewniono, że żaden urzędnik nie wykorzysta swej pozycji, by doprowadzić do jakichkolwiek waśni.
Celem tych obietnic i gwarancji było zapewnienie spokoju, stabilności i tolerancji w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, pomimo różnic religijnych występujących w jej obrębie.