Pod panowaniem Jagiellonów, Rzeczpospolita osiągnęła swój szczyt potęgi. Unia polsko-litewska, która powstała w 1386 roku w wyniku małżeństwa Jadwigi Andegaweńskiej z Władysławem II Jagiełłą, stworzyła jedno z największych państw w Europie obejmujące swym zasięgiem obszar od Morza Bałtyckiego po Morze Czarne, włączając w to m.in. dzisiejsze terytoria Polski, Litwy, Ukrainy, Białorusi, Łotwy i Estonii.
Rzeczpospolita, dzięki swemu potencjałowi gospodarczemu i militarnemu, odegrała również ważną rolę w zachowaniu równowagi sił w Europie Środkowo-Wschodniej. Polska była postrzegana jako jeden z głównych członków bloku sojuszniczego w starciu z ekspansją Imperium Osmańskiego na południu, Moskwą na wschodzie oraz Habsburgami na zachodzie. Rzeczpospolita była również aktywna w polityce dynastycznej poprzez zawieranie małżeństw strategicznych i tworzenie sojuszy, co miało na celu zapewnienie bezpieczeństwa i wzmacnianie pozycji kraju. Dzięki temu udało jej się przejąć kontrolę nad koroną czeską i węgierską.
Pomimo swojej potęgi, Rzeczpospolita pod rządami Jagiellonów musiała stawić czoła szeregowi wyzwań. Jednym z największych zagrożeń były konflikty wewnętrzne, wojny domowe, walki o władzę i napięcia między różnymi grupami społecznymi i etnicznymi w państwie. Dodatkowo, Rzeczpospolita musiała zmierzyć się z naciskami ze strony mocarstw sąsiednich, takich jak Imperium Osmańskie, Szwecja, Rosja i Rzesza. Te państwa dążyły do rozszerzenia swoich wpływów na terytoria do niej należące.
Król Polski i Wielki Książę Litewski, Zygmunt II August, był ostatnim męskim przedstawicielem dynastii Jagiellonów. Po jego bezpotomnej śmierci w 1572 roku, wybuchł kryzys sukcesyjny, który doprowadził do wprowadzenia ustroju monarchii elekcyjnej.