Tekst przedstawia cechy charakterystyczne miasta, takie jak otaczające je mury, baszty, fosy, bramy oraz brukowane ulice. Wewnątrz miasta znajdują się domy z kamienia lub cegły, a na centralnym placu - budynki handlowe, sukiennice i kramy, gdzie działają różni rzemieślnicy. Ponadto, opisuje obecność bogatych domów kupców z różnych krajów, którzy prowadzą intensywną wymianę handlową z Gdańska za pośrednictwem Wisły.
Na podstawie tych informacji można wysnuć wniosek, że Kraków w tamtych czasach był znaczącym ośrodkiem handlowym i miejskim na ziemiach polsko-litewskich. Istnienie otaczających miasto murów, baszt i fos oraz różnorodność bram wskazuje na pewien stopień urbanizacji i zaawansowanie w dziedzinie budownictwa obronnego. Obecność różnych rodzajów rzemieślników, budynków handlowych i kramów wskazuje na rozwiniętą sferę gospodarczą iróżnorodność działalności handlowej w mieście. Ponadto, obecność bogatych domów kupców z różnych krajów, który sprowadzają towary z Gdańska, świadczy o obecności międzynarodowych kontaktów handlowych.
Jednakże, należy pamiętać, że opis dotyczy głównie samego Krakowa i nie daje pełnego obrazu urbanizacji na wszystkich ziemiach polsko-litewskich. W innych regionach i miastach sytuacja mogła być inna. W związku z tym, opis miasta może być ważnym źródłem informacji, ale niekoniecznie reprezentatywnym dla całego obszaru Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
W okresie istnienia Rzeczpospolitej Obojga Narodów, tj. od XIV do XVIII wieku, była ona jednym z największych i najbardziej zaludnionych państw Europy. Zajmowała obszar około 1 miliona km² i liczyła sobie około 11 milionów mieszkańców. Rzeczpospolita była unikalnym przykładem państwa wielonarodowościowego, gdzie obok Polaków i Litwinów żyły także inne grupy etniczne, takie jak Rusini, Żydzi, Ormianie, Tatarzy, Szkoci i inni.