Polityka „otwarcia na Zachód” ekipy Edwarda Gierka w Polsce w latach 70. XX wieku miała na celu poprawę stosunków politycznych i gospodarczych z krajami zachodnimi. Głównym celem było przyciągnięcie nowych technologii, kapitału i rozwinięcie współpracy handlowej. Polska zacieśniła współpracę gospodarczą z państwami kapitalistycznymi, zaciągając kredyty i pozyskując technologie z Zachodu. Polityka ta miała również na celu zwiększenie integracji z rynkiem światowym poprzez otwarty rynek i nawiązywanie stosunków handlowych. Choć przyniosła pewne korzyści, takie jak dostęp do nowych zasobów, to jednak zwiększające się zadłużenie zagraniczne stało się istotnym problemem.
Polityka „otwarcia na Zachód” była próbą złagodzenia relacji międzynarodowych i poprawy sytuacji gospodarczej Polski.