Polacy nazwali się w wierszu „Tragicznymi Rycerzami Atlantyckiej Karty”, ponieważ byli oni odbiciem sytuacji, jaka spotkała polską emigrację po zakończeniu II wojny światowej. Wspomniany tragizm odnosi się do wynarodowienia przez komunistyczne władze tzw. rycerzy, którzy chcieli do końca walczyć o naród.
Decyzje o pozostaniu na emigracji podjęła większość dowódców Polskich Sił Zbrojnych m.in. gen. Maczek czy gen. Anders, których władze komunistyczne odebrały obywatelstwo polskie w 1945 r.