W czasie stanu wojennego doszło do wielu strajków, zwłaszcza w zakładach pracy, które były miejscem istotnej aktywności opozycji. Strajki miały charakter protestu przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego, a także w obronie postulatów społeczno-ekonomicznych. Ludzie wykazywali się nieposłuszeństwem wobec nakazów władz wprowadzających stan wojenny, ignorując godzinę policyjną czy zakazy zgromadzeń. Wiele osób kontynuowało działalność publiczną i społeczną pomimo ograniczeń. W obliczu cenzury państwowej opozycja stworzyła alternatywne formy przekazu. Niezależne czasopisma, jak „Tygodnik Mazowsze” czy „Robotnik” oraz nieoficjalne stacje radiowe, takie jak Radio Solidarność, były ważnymi źródłami informacji niezależnych od oficjalnej propagandy.
Formy oporu społecznego w czasie stanu wojennego były zróżnicowane, od aktywności związkowej po działalność kulturalną i społeczną. Opozycja wykazała się determinacją i kreatywnością w przeciwstawieniu się represjom reżimu komunistycznego.