Opozycja intelektualistów, zrzeszona przede wszystkim w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), skupiała się na obronie praw jednostki i demokratycznych wartości. Działacze ROPCiO skupiali się na monitorowaniu przypadków naruszania praw człowieka przez władze PRL, dokumentowaniu tych przypadków i wspieraniu osób represjonowanych. Wykorzystywali metody pokojowe, takie jak pisanie petycji i raportów, aby przyciągać uwagę społeczności międzynarodowej.
Ruch robotniczy, reprezentowany m.in. przez Komitet Obrony Robotników (KOR), skupiał się na problemach klasy robotniczej. Postulowano prawa pracownicze, poprawę warunków życia oraz przestrzeganie godności robotników. KOR prowadził działalność społeczną, udzielając pomocy prawniczej dla represjonowanych robotników, a także organizując strajki i demonstracje.
Wspólnie nurty te stanowiły pluralistyczny krajobraz opozycji w PRL, działając na różnych frontach w dążeniu do zmian społecznych i politycznych.