Głównym celem wprowadzenia stanu wojennego było zdławienie narastającego ruchu opozycyjnego, zwłaszcza Solidarności oraz przywrócenie pełnej kontroli komunistycznego reżimu. Władze komunistyczne obawiały się wpływu i rozwoju Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Ruch ten, zrzeszający różne grupy społeczne, stawał się coraz silniejszym elementem oporu wobec reżimu, co zagrażało stabilności władzy. Władze chciały utrzymać kontrolę nad krajem i zapobiec utracie władzy. Obawiano się, że rozwijający się ruch opozycyjny mógł doprowadzić do zmiany systemu politycznego, co było nieakceptowalne dla komunistycznej elity.
W ramach wprowadzenia stanu wojennego Solidarność została zdelegalizowana, a jej przywódcy zostali internowani. Związek zawodowy stracił swój status prawny, co ograniczyło jego możliwość działania. Wprowadzenie stanu wojennego umożliwiło władzom rozpoczęcie masowych represji wobec działaczy opozycji. Tysiące osób, głównie związanych z Solidarnością, zostały internowane, a ich działalność została zahamowana. Władze zaostrzyły cenzurę, kontrolując treści publikowane w prasie, radiu i telewizji. Niezależne publikacje były zakazywane, a jedynie propagowano oficjalną wersję wydarzeń.
Stan wojenny został wprowadzony w Polsce 13 grudnia 1981 r. z inicjatywy generała Wojciecha Jaruzelskiego, który wówczas pełnił funkcję I Sekretarza PZPR.