Dekret o reformie duchowieństwa, uchwalony przez Sobór Trydencki w 1547 roku, nakazywał duchownym zachowanie wysokich standardów moralnych i wstrzemięźliwości, unikania korupcji, nepotyzmu i nadużyć. Miało to na celu przywrócenie etyki wśród duchownych.
Akt tenzobowiązywał do duchownych do odebrania odpowiedniego wykształcenia, aby byli odpowiednio przygotowani do swoich obowiązków duszpasterskich.
Wymagał regularnego uczestnictwa w kursach formacyjnych.
Stawiał wymóg prowadzenia regularnych nabożeństw, udzielania sakramentów i pełnienia obowiązków duszpasterskich w sposób odpowiedzialny i troskliwy.
Celem dekretu było zwalczanie herezji i błędów doktrynalnych, poprzez ustanowienie ścisłego nadzoru i kontroli nad nauczaniem w Kościele.
Stawiał nacisk na promowanie edukacji religijnej, zarówno wśród duchownych, jak i wśród wiernych, by zapewnić właściwego zrozumienie i praktykę wiary katolickiej.
Dekret o reformie duchowieństwa był jednym z kluczowych aktów Soboru Trydenckiego, mających na celu odnowę i usprawnienie działalności Kościoła katolickiego w odpowiedzi na wyzwania i problemy XVI wieku