Humanistyczny wzór człowieka renesansu zakładał, że powinien on być wszechstronnie wykształcony, interesować się różnymi dziedzinami nauki, takimi jak literatura, filozofia, matematyka, sztuka czy nauki przyrodnicze. Miała to być osoba posiadająca wiedzę i umiejętności praktyczne, a jednocześnie dbająca o rozwój duchowy i moralny. Idealny człowiek renesansu miał być ponadto aktywny społecznie i politycznie, uczestniczący w życiu publicznym i dbający o dobro wspólne. Współcześnie tym mianem określa się ludzi, którzy dążą do zdobywania wiedzy oraz posiadają szerokie zainteresowania z zakresu wielu dziedzin.
Pomysł na człowieka renesansu był bardzo popularny wśród elit ówczesnego społeczeństwa, ale rzadko zdarzało się, by kto mógł sobie na taki styl życia pozwolić. Był to model idealny, często nieosiągalny dla zwykłych ludzi, ze względu na ograniczone możliwości edukacyjne i finansowe, czy brak czasu na rozwijanie zainteresowań, wynikający z codziennej walki o przetrwanie.