W XVI i XVII wieku, kiedy Europejczycy nawiązali kontakty handlowe z Indiami i Dalekim Wschodem, przede wszystkim oferowali produkty przemysłowe, takie jak tkaniny, narzędzia, broń, szkło i ceramikę. Były to towary, które ze względu na użyteczność, jakość i cenę, stały się atrakcyjne dla tamtejszych mieszkańców. Z drugiej strony, w Europie panowało zapotrzebowanie na wiele produktów luksusowych, takich jak: przyprawy, kawa, herbata, jedwab, porcelana, bawełna, tytoń i cukier. Wiele z nich było wcześniej nieznanych w Europie, lecz bardzo cenionych za ich unikalny smak i właściwości.
Wraz z rozwojem handlu i kolonializmu, Europejczycy zaczęli wprowadzać na kontynent także produkty rolnicze z kolonii, m.in. ziemniaki, kukurydzę i tytoń z Ameryki. Ale także eksportowali europejskie zwierzęta, takie jak krowy, kozy i konie do Azji i Afryki.
W XVI wieku indyjska prowincja Gudżarat była znana z produkcji bawełny, która była wówczas bardzo poszukiwanym towarem w Europie. Na początku XVII wieku portugalscy kupcy wprowadzili na rynek europejski nowy rodzaj tkaniny zwany perkalem. Była to bawełna drukowana w kolorowe wzory, która bardzo szybko stała się bardzo popularna i przypadła do gustu Europejczykom. Jednakże, na początku XVIII w., brytyjski rząd wprowadził wysokie cła na import tkanin z Indii, aby ochronić własną gospodarkę. To doprowadziło do upadku indyjskiej branży tekstylnej, jednocześnie ożywiając ją w Europie.