Centralizacja to proces, w którym władza państwowa skupiana jest w rękach władcy lub rządu centralnego, kosztem autonomii regionów czy innych jednostek administracyjnych. W jego wyniku władca lub rząd zyskują większą kontrolę nad polityką, gospodarką, wojskiem i innymi ważnymi dziedzinami życia w państwie. Przykłady państw, które z powodzeniem przeprowadziły proces centralizacji to m.in. Francja, Hiszpania czy Anglia.
W Hiszpanii proces ten był ściśle związany z działalnością dynastii Habsburgów i władców takich jak Karol V i Filip II. W Anglii natomiast proces ten związany był z działalnością dynastii Tudorów i rządów Henryka VIII, który umocnił władzę królewską kosztem autonomii kościelnej i regionalnej. W przypadku Francji centralizacja była kontynuowana przez kolejnych władców, aż do rewolucji francuskiej w końcu XVIII wieku.
Jednym z największych zwolenników centralizacji władzy we Francji był kardynał Richelieu, minister króla Francji Ludwika XIII w XVII wieku. Był on zdecydowanym przeciwnikiem autonomii prowincji i dążył do umocnienia roli króla oraz rządu centralnego. XVII wiek to także okres walk religijnych, a Richelieu zdecydowanie popierał katolicyzm i dążył do osłabienia pozycji hugenotów tworzących obóz antykrólewski.