W kontekście religijnym zasada ta wywoływała w ludziach poczucie, że ich postępowanie i działania mają wpływ na ich losy w życiu doczesnym. W społeczeństwie kalwińskim miała ona wpływ na moralność i etykę wiernych, którzy starali się być odpowiedzialni, pracowici i uczciwi w swoich działaniach, dążąc do osiągnięcia sukcesu i dostatku w życiu na ziemi. Praca, oszczędzanie i inwestowanie były uznawane za cnoty, zachowania wartościowe i prowadzące do zdobycia błogosławieństwa Bożego. Dla niektórych była to motywacja do podejmowania działalności charytatywnej i społecznej, mającej na celu poprawę warunków życia innych ludzi. Dla innych była bodźcem do ciężkiej pracy i osiągania sukcesu materialnego. Dzięki tym cechom wielu krajach kalwinizm wpływał na rozwój kapitalizmu.
Jako jeden z głównych reformatorów religijnych XVI wieku, Kalwin odegrał kluczową rolę w kształtowaniu teologii i organizacji kościelnej. Jego prace, takie jak „Istota religii chrześcijańskiej”, położyły fundamenty dla rozwoju myśli protestanckiej.