Na podstawie załączonego tekstu można zauważyć, że europejscyodkrywcy i osadnicy, po przybyciu na nowe ziemie, stosowali przemoc psychiczną wobec rdzennych mieszkańców Nowego Świata. Wykorzystywali ich jako niewolników i tanią siłą roboczą. Indianie byli celami agresji, przemocy seksualnej i gwałtów. Wprowadzali terror i okrucieństwo, by wzbudzić strach wśród tubylczych ludów, zabierali Indianom ich żony i dzieci, prowadząc jawną politykę mającą na celu zniszczenie ich kultur, wierzeń i języków.
Europejczycy często eksploatowali zasoby naturalne i uprawy, a także korzystali z żywności, nie dbając o dobrobyt i podstawowe potrzeby tubylców. Chrześcijanie konsumowali znacznie więcej niż Indianie, powodując wśród nich niedobory żywności i klęski głodu. W obliczu takiego postępowania Indianie zaczęli rozumieć, że Europejczycy nie przyszli w dobrej intencji, ale niosą ze sobą zagrożenie. W rezultacie niektórzy ukrywali żywność, żony i dzieci, inni uciekali do lasów, a jeszcze inni podejmowali próby wyparcia chrześcijan z ich ziem. Tubylcy byli jednak słabo uzbrojeni i niedoświadczeni, nie mieli odpowiednich środków do obrony przed europejskimi osadnikami.
Konkwista i podboje hiszpańskie w Ameryce doprowadziły do wymarcia wielu indiańskich cywilizacji i kultur, które miały bogate dziedzictwo artystyczne, intelektualne i naukowe. Niszczenie i plądrowanie indiańskich miast, jak Tenochtitlán (stolica Azteków) czy Cuzco (stolica Inków), spowodowało utratę licznych artefaktów, manuskryptów i zabytków o ogromnej wartości historycznej i kulturowej.