Kopernik przedstawił tezę, że Ziemia i inne planety krążą wokół Słońca, a nie jak dotychczas uważano, że Słońce krąży wokół Ziemi. W momencie, gdy przedstawił swoją teorię, nauka opierała się na geocentrycznym modelu Ptolemeusza, który był także zgodny z ówczesnymi poglądami teologicznymi, mówiącymi, że Ziemia była centralnym punkt stworzenia – miejscem uprzywilejowanym przez Boga. Odkrycie Kopernika było sprzeczne z tym założeniem, co oznaczało, że jej propagowanie tożsame było z herezją. Kościół katolicki w tamtym okresie miał duży wpływ polityczny i kulturalny, a nauka często była przez niego kontrolowana i cenzurowana. Przyjęcie heliocentrycznego modelu oznaczało utratę wiarygodności i podważenie autorytetu tej instytucji, co mogło budzić obawy wśród teologów i duchownych, którzy widzieli w tym zagrożenie dla obowiązującego porządku i struktury świata.
Odkrycie Kopernika było jednym z przełomowych momentów w historii nauki i kosmologii. Jego teoria zapoczątkowała rewolucję naukową, która później doprowadziła do nowego rozumienia struktury i ruchu wszechświata.