Skład uczestników z wielu narodów świata oraz przedstawicieli różnych tradycji i kultur był oznaką ekumenizmu Kościoła i prowadził dyskusję w kierunku dalszej ekumenizacji i otwierania się na inne wiary i wyznania.
Sobór Watykański II przeprowadził reformę liturgii, język łaciński został zastąpiony językami narodowymi lub miejscowymi, co miało w założeniu pozwolić wiernym lepiej zrozumieć przebieg Eucharystii, jednak nie przyniosło zamierzonych skutków, ponieważ nastąpiła również komplikacja liturgii względem trydenckiej.