Postulaty zawarte w punkcie 2. to przede wszystkim żądanie uznania praw robotników do strajków i zapewnienie bezpieczeństwa dla strajkujących, co nawiązuje do wcześniejszych brutalnych ingerencji służb mundurowych w celu stłumienia strajków. Punkt 4. nawiązuje do przywrócenia osób, które zostały niesprawiedliwie zwolnione w 1970 r. oraz 1976 r. Zwolnienia były konsekwencją strajków.
Kryzys społeczno-polityczny w państwie spowodował, że nie tylko robotnicy zaczęli wychodzić na ulicę. W 1968 roku doszło do demonstracji studentów, ze względu na wprowadzenie zakazu wystawiania w teatrach sztuki pt. „Dziady”.