Obszary między potężnymi rzekami Tygrys i Eufrat były terenami o wysokim poziomie żyzności gleb – należały one także do tzw. Żyznego Półksiężyca. Wielkie rzeki sprzyjały także wymianie handlowej czy komunikacji – dzięki nadwyżkom żywności i bodźcom pobudzającym handel i rzemiosło na tym obszarze mieliśmy do czynienia z pierwszymi cywilizacjami miejskimi.
Żyzne tereny wzdłuż potężnych rzek były silnym bodźcem państwowotwórczym – aby prawidłowo przygotować obszary pod uprawę, należało panować nad jej biegiem, a także budować pierwsze systemy irygacyjne – potrzebny do tego podział pracy oraz przymus stał się podstawą pierwszych zorganizowanych i zhierarchizowanych społeczeństw.