Na początku lat 20. XX w. poziom edukacji podstawowej w II Rzeczypospolitej był niski, z wysokim odsetkiem analfabetyzmu i niską frekwencją w szkołach. Jednak na progu kolejnej dekady, obserwuje się znaczącą poprawę, gdzie analfabetyzm spadła liczba uczniów w szkole znacząco wzrosła, co wskazuje na postęp w dziedzinie edukacji w tym okresie.
Poprawa poziomu edukacji podstawowej w II Rzeczypospolitej na progu kolejnej dekady wynikała z podejmowanych działań mających na celu walkę z analfabetyzmem oraz poprawę dostępu do edukacji. Wprowadzenie reform edukacyjnych, rozszerzenie sieci szkół oraz większe zaangażowanie społeczności lokalnych i państwa przyczyniły się do zmniejszenia analfabetyzmu i zwiększenia uczęszczania do szkół.