W okresie wielkiego kryzysu podstawą wyżywienia chłopów w Polsce było głównie samowystarczalne gospodarstwo domowe, oparte na uprawie własnych roślin (głównie zboża, ziemniaków) oraz hodowli zwierząt gospodarskich (takich jak krowy, świnie, drób). Również zbieractwo owoców, grzybów i ziół z pobliskich lasów było często ważnym źródłem żywności dla chłopów. Handel wymienny oraz pomoc społeczna i solidarność w ramach lokalnych społeczności również odgrywały istotną rolę w zapewnieniu podstawowych produktów spożywczych dla chłopów.
Wielki kryzys był globalnym załamaniem gospodarczym, które miało miejsce w latach 1929–1939. Wywołany krachem na giełdzie w Nowym Jorku w 1929 roku, kryzys objął wiele krajów, w tym również Polskę, powodując spadek produkcji, wzrost bezrobocia, upadek firm i banków oraz ogólną destabilizację gospodarczą i społeczną.