W konstytucji marcowej przewaga władzy ustawodawczej nad wykonawczą polegała na tym, że to Sejm i Senat, jako organy ustawodawcze, miały główne kompetencje w zakresie tworzenia i uchwalania nowych praw oraz kontroli działań rządu, podczas gdy Prezydent, jako organ wykonawczy, miał ograniczone uprawnienia w obszarze legislacyjnym i był odpowiedzialny za egzekwowanie ustaw.
